بسمه تعالی
شهــید اول
شیخ ابو عبدالله محمد بن مکی بن حامد بن احمد دمشقی نبطی عاملی جزینی ملقب به شمس الدین و مکنی به ابو عبدالله و معروف به شهید اول ، از بزرگان علمای امامیه و از فقهای بزرگ شیعه می باشد.
وی در سال 734 هجری قمری به دنیا آمد و از محضر شاگردان علامه حلی همچون فخرالمحققین استفاده کرد . وی از فخرالمحققین پسر علامه و ابن نما و ابن معیه و قطب الدین رازی و دیگر بزرگان اجازه روایت دارد .
شهید اول را پس از محقق ، افقه فقهای اثنا عشری می دانند . وی در فقه اهل سنت نیز تبحر داشته است. مشهور ترین تالیف او در فقه « لمعه دمشقیه » است که شهید ثانی بر آن شرحی نوشته و این متن و شرح از جمله کتب درسی در این علم است و مکرر به چاپ رسیده است.
شهید اول مسافرت های بسیاری داشته و در اواخر عمر در مصر و در عهد سلطنت برقوق به اتهام داشتن عفاید غلو آمیز شیعی به زندان افتاد . وی یک سال در زندان بود و چون حاضر به توبه نشد ، به حکم و فتوای قاضی برهان الدین مالکی و عباد بن جماعه به شهادت رسید و سپس جسدش سنگسار گردیده و پس از آن سوزانده شد .
شهادت وی در سال 768 هجری قمری اتفاق افتاده است .
( رجوع کنید به دایره المعارف فارسی ، مصاحب، ج 2 ، ص 1519 ؛ لغت نامه دهخدا ، ج 10 ، ص 14629 ؛ روضات الجنات خوانساری ،ص 617 ؛ تاریخ ادبیات ایران ، ادوارد براون ، ص 259 ؛ تاریخ مغول عباس اقبالی آشتیانی ، صص 466 و 477 و قصص العلما، تنکابنی ، ص 255)
