بزرگان شیعه(2)
بسمه تعالی
شهید ثانی
زین الدین علی بن احمد بن محمد بن جمال الدین بن تقی الدین بن صالح جبعی عاملی شامی معروف به شهید ثانی از بزرگان فقهای امامیه و عالم تشیع و جهان اسلام است.
وی
که در فقه,حدیث,تفسیر,ادب و کلام
چیره دست بوده در منطقه جبع سوریه در
سال 911 هجری قمری به دنیا آمده است.وی از علی بن
عبدالعالی و سید حسن بن علی
سید جعفر مولوی و شیخ
احمد بن جابر و شمس الدین محمد
طولون حنفی و شهاب الدین
محمد رملی شافعی و جز آنان علم
آموخت.او در علوم معقول و منقول متبحر بود و نخستین کسی از امامیه است که در علم
درایه تصنیف کرده.او سفر های متعددی به مصر,حجاز و شامات داشته از محضر پدر بزرگوارش و همچنین سید
حسن کرکی صاحب المحجه البیضا و علی
بن عبدالعالی میسی و دیگران بهره
مند شده است.برخی وی را حلقه واسط متاخرین و قدما دانسته و تمام سلسله های روایت
و اجازه را به وی منتهی می دانند.(بیشتر در ادامه مطلب)
وی پس از سفر به عراق,در بعلبک مقیم شده و علاوه بر فقه شیعه,فقه چهار مذهب اهل سنت را تدریس و مطابق آن فتوا می داد.شهید ثانی-بنابر قولی معروف-در اثر شکایت قاضی صیدا از منطقه ی جبل عامل به مکه رفت و سرانجام مامورین عثمان , وی را در مکه و پس از حج دستگیر کرده و در راه استانبول به شهادت می رسانند.برخی این امر را برخلاف دستور سلطان-ظاهرا سلیمان اول-و بنابر کینه مامورین نسبت به شیعه دانسته اند.در برهی منابع قتل وی در زمان سلطان سلیم ذکر شده است.
شهید ثانی از بزرگترین فقهای شیعه امامیه و هم چنین از مفاخر جمال اسلام می باشد.وی را تالیفات بسیار است که مشهور ترین آنها عبارتند از : روضه البهیه که شرحی است بر لمعه دمشقیه شهید اول و آن به شرح لمعه معروف است.مسالک الامنهام که شرحی است بر شرایع و
منیه المرید فی آداب المفید و المستفید.
(رجوع کنید به دایره المعارف تشیع ج10 ص151 ؛ فیه ما فیه ص207 ؛ الاعلام زرلکی ج2 ص419 و جلد 1 ص 156 ؛ روضات الجنات خوانساری ج3 ص327 ؛ طبقات الفقها سبحانی ج10 ص104 ؛ ارشاد شیخ مفید -ص5 ، 13 ، 31 ، 43 ؛ تاریخ ادبیات ایران براون ص247 و277 ؛ قصص العلما تنکابنی ص 186 ؛ فرهنگ فرق اسلامی روحانی ج 1 ص 739 ؛ لغت نامه دهخدا ج 10 ص 14630 ؛ معجم رجال الحدیث ج 7 ص 372)
سید مهدی